
با استفاده از اطلاعات تلسکوپ آتاکاما ، ستاره شناسان ژاپنی سیاهچاله ای را در مرکز کهکشان راه شیری شناسایی کردند. این سیاهچاله ۱۰۰ هزار برابر بزرگتر از خورشید است و در بین توده ای از ابر های گازی شکل مخفی است.
از ستاره شناسان دانشگاه Keio در کشور ژاپن ، تیمی موفق به کشف بزرگترین سیاهچاله مرکزی در کهکشان راه شیری شدهاند. گمان برده میشود این سیاهچاله ۱۰۰ هزار برابر خورشید بزرگی دارد و در بخش مرکزی کهکشان راه شیری واقع است. در این تحقیق ملکول های ابر های گاز که تقریبا ۲۰۰ سال نوری با مرکز کهکشان فاصله دارند ، مورد بررسی قرار گرفته است. محققان موفق شدهاند نحوه حرکت گاز ها که به شکل استوار و یکپارچه و به صورت جسمی فشرده در وسط هستند را شناسایی کنند و این پدیده را CO–0.40–0.22 نامگذاری کردهاند.
- قبل از آغاز این پروژه ، اعضای این تیم پژوهشی گمان میبرند که در میان این ابرهای فضایی یک سیاهچاله متوسط قرار داشته باشد . در این تحقیق برای اولین بار ستاره شناسان موفق به شناسایی یک منبع رادیویی شبه نقطه ای در محل این سیاهچاله شدهاند. این کشف با کمک تلسکوپ بزرگ آتاکاما محقق شدهاست که آنتن آن بسیار حساس است و برای دریافت و مشخص کردن مونواکسید کربن بین ستارهای بسیار سرد کاربرد زیادی دارد.
محققان مشخص کردهاند که چگونه خروج مایعات از ابرهای گازی میتواند به تشکیل هستهای مشابه کهکشان راه شیری منجر شود ، محلی که این سیاهچاله بزرگ در آن قرار دارد و ۵۰۰ بار تاریک تر از حالت اولیه خود است. اضافه بر آن ، این سیاهچاله جدید با سیاهچاله های بزرگ و قدیمی دیگری که در راه شیری شناسایی شدهاند از نظر اندازه تفاوتی چشمگیر دارد. این سیاهچاله عظیم که Sagittarius A نام گرفته دارای جرمی ۴ میلیون بار بزرگتر از خورشید است.
شناسایی سیاهچاله های همواره از هیجانانگیز ترین موضوعات برای منجمان است اما این یک مورد بهخصوص اهمیت خاص دیگری نیز دارد ، چرا که نحوه شکل گیری ابرسیاهچاله هایی از این دست را مشخص میکند. باید دانست که سیاهچاله ها معمولا در اثر انفجار ابرنواختر ها شکل میگیرند و به تبع از نظر اندازه با ستارهای که از آن نشات میگیرد متناسب است. سوال اینجاست ، چگونه یک سیاهچاله میتواند چنین جرم عظیمی داشته باشد؟(جرمی میلیون ها بار بیشتر از خورشید) در این زمینه ، یک نظریه اعلام دارد که در ابتدای تشکیل جهان بسیاری از این سیاهچاله های عظیم شکل گرفتهاند ، چون آن دوران ستاره ها بسیار بزرگتر بودند و نیر سریعتر میسوختند در ادامه این سیاهچاله ها با یکدیگر ادغام میشوند و منجر به شکل گیری این ابرسیاهچاله ها میشوند.
ثبت یک نظر
آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای الزامی مشخص شده اند *
ورود / ثبت نام با حساب گوگل